0 van 0 resultaten voor ""

SROI is eigenlijk vrij simpel

Rik Jansen kijkt vooruit

Anders kijken

Allereerst moet er Rik iets van het hart. “SROI geeft bedrijven een financiële prikkel om mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt aan te nemen. Het is namelijk verplicht om een bepaald percentage van de omzet in een contract hiermee in te vullen. De projectleider in mij vindt het leuk om die doelen te halen en te zien dat de cijfers in het groen staan. Maar in deze context vind ik de cijfers en FTE’s niet zo boeiend. SROI gaat om mensen, niet om het afvinken van verplichte boxjes.”

Statushouders, mensen met een neurodivergent brein of een fysieke beperking, langdurig werklozen in de WIA of Wajong, bij Sweco staat de deur voor ieder talent open. Bij die denkbeeldige deur staat Rik Jansen, die naast zijn werk als teamleider gebiedsontwikkeling, coördinator SROI is. Rik denkt in mensen. Zijn hele carrière doet hij dat al. Niet voor niets koos hij voor de studie culturele geografie, een opleiding met een antropologische toon. Vijftien jaar lang werkte hij in de ruimtelijke ordening, totdat zijn werk hem niet meer de voldoening gaf die hij zocht. Hij wilde iets doen waarbij het meer om mensen gaat. En dat lukte. Rik kreeg de ruimte om serieus aan de slag te gaan met SROI.

Dat we mensen binnen hun mogelijkheden aan passend en leuk werk helpen, daar draait het om. Iedereen doet gewoon mee, zo simpel is het voor mij.

Spotlights

Rik maakt het makkelijker om mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt aan te nemen. Hij is de motor achter SROI, de uitvoering ligt bij de teams. “Dat zijn de mensen op wie de spotlights gericht moeten worden,” vindt hij. “Denk aan de teamleiders die ervoor kiezen om iemand met een arbeidsbeperking aan te nemen. Ik ben degene die deuren opent met het vertellen van het verhaal over SROI. Met creatieve ideeën stimuleer en motiveer ik anderen. Ook zorg ik voor hulpmiddelen die het werken met mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt makkelijker maken. Ik breng bijvoorbeeld collega’s in contact met organisaties die begeleiding bieden.”

Langzaam ziet Rik een cultuurverandering ontstaan; het aannemen van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt werkt als een olievlek. “Aan de ene kant zijn het de opdrachtgevers die social return professionaliseren door het als eis op te nemen in een contract of er speciaal iemand voor aan te nemen.” Maar ook binnen Sweco ontstaat meer begrip voor SROI. “Ik merk dat steeds meer collega’s verder kijken dan de standaard partijen bij het werven van mensen. In het begin was er slechts een klein clubje ambassadeurs. Nu hoor ik steeds vaker: ‘Ik kwam een topper tegen met een afstand tot de arbeidsmarkt, en hij wordt nu onze nieuw civiel techneut’.”

Van dit soort berichten wordt Rik blij. “Ook al werkt iemand ‘maar’ zes uur op een dag, het is gewoon harstikke belangrijk. Het betekent dat je meedoet en erbij hoort. Dat is zingeving. Deze persoon is hier! En als we dat niet stimuleren zit hij thuis. Verdrietig en negatief… Je merkt het al waardoor ik gemotiveerd raak,” lacht Rik. “Het gaat ons hierbij niet primair om het geld, maar om het bedrijf dat we willen zijn. Natuurlijk willen we ook graag vacatures vervullen en dat is in het technische vakgebied niet altijd gemakkelijk. Door bij het werven van mensen verder te kijken dan de gebruikelijke weg, groeien de mogelijkheden. Het mes snijdt echt aan twee kanten.”

Ja maar…

Rik gaat heel Sweco door om over SROI in gesprek te gaan. “Sommige teamleiders staan er helemaal achter. Bij anderen is soms nog een laatste zetje nodig om de ‘ja maars’ uit de weg te helpen,” vertelt Rik. “Werkt het wel zo? Hoe zit het met mijn declarabiliteit? Maar het is echt waar: de cijfers laten zien dat je de kosten die je via SROI maakt, net zo kunt doorberekenen als bij iedere andere collega. Ik overtuig mensen daarom graag van het feit de financiële risico’s onder controle zijn.”

Rik is nuchter en pragmatisch als het gaat om het inzetten van mensen. “SROI is eigenlijk vrij simpel,” vindt hij. “Het is op de juiste plek zoeken naar het talent dat je nodig hebt. Ben je bijvoorbeeld op zoek naar modelleurs? Dan vind je steengoede mensen bij AutiTalent. Deze organisatie leidt mensen met autisme op tot de beste modelleurs. Komen ze hier vervolgens werken, dan doen ze mee net als ieder ander. Natuurlijk krijgen ze de ondersteuning die ze nodig hebben. In het geval van autisme krijg je een persoonlijke buddy. Ben je statushouder? Dan krijg je onder andere cultuur- en taalles. Logisch, want dat is nodig, anders werkt het niet. Verder wordt er geen enkel onderscheid gemaakt. Je krijgt dezelfde arbeidsvoorwaarden en -omstandigheden.”

Het zit in onze aard

Bijna 60 contracten lopen er nu waarin SROI een onderdeel is. Maar hoe wordt Sweco gevonden door mensen met een SROI status? “Dat gebeurt op allerlei manieren,” vertelt Rik. “Samen met de Refugee Talent Hub organiseren we bijvoorbeeld speeddates. Als het na een speeddate klikt, volgt ons reguliere sollicitatietraject. Tegelijkertijd worden we ook door partijen benaderd die mensen aan ons voorstellen. Sweco heeft een cultuur waar SROI goed tot zijn recht komt. Gewoon doen en nieuwe ideeën een kans geven zit in onze aard. Veel partijen weten ook dat we zo in elkaar zitten en weten ons te vinden.”

Hoe nu verder met SROI?

Daarover heeft Rik goed nieuws: “Sinds kort zijn we met z’n drieën. Collega’s Pien Banus en Sacha Raven versterken het team op SROI. Dat betekent dat we social return serieus blijven nemen en ons en de markt hierop blijven uitdagen. En inmiddels hebben we de PSO-certificering voor sociaal ondernemerschap behaald. Daarmee tonen we aan dat we doen wat we zeggen en belangrijke stappen maken.”

Al is het Rik niet te doen om die erkenning. Blijven groeien in wie je bent als organisatie is zijn doel. “Het is een kwestie van doorzetten, gewoon doen en een als organisatie een open mind houden. Wij blijven bij de teams en klanten langsgaan om het gesprek te voeren, omdat elk team en elk project een zakelijk en sociaal succes gegund is. Lukt het om een handtekening onder een contract te krijgen, dan ben ik blij. Als ik een paar maanden later via de wandelgangen hoor dat iemand ook goed is geland en zich thuis voelt, helemaal!”