De weg naar 1 miljoen woningen

1. Passen als een jas

“Blijf weg van een one-size-fits-all aanpak met standaard normen waar we nu nog vaak op terugvallen. Welke infrastructuur nuttig is op welke plek, is ontzettend afhankelijk van de locatie én van de reizigers. Worden de woningen gebouwd in Groningen of in Amsterdam? Is dit in een OV-bereikbaar dorp of het overgangsgebied tussen stad en land? Hoeveel inwoners per woning verwachten we? Welke reisbewegingen maken ze en wat zijn hun behoeften op het gebied van bereikbaarheid en toegankelijkheid? Denk in persona’s; Wat heeft Ingrid de basisschooljuf nodig om te kunnen werken en leven? De kentallen van bijvoorbeeld CROW helpen ons op weg, maar we moeten daar vóórbij kijken. Kijken naar de specifieke opgave per locatie. In Beverwijk zijn we bijvoorbeeld letterlijk de straat opgegaan om de behoeftes te achterhalen.”

2. In één keer goed

“Wie weinig voorzieningen in de buurt heeft, wordt bijna gedwongen om meer te reizen. Zorg dus dat voorzieningen op orde zijn vóórdat mensen er gaan wonen. Denk aan voorzieningen als een huisartsenpost of een supermarkt maar ook nabijheid van OV en deelauto’s. En het moet wérken: als mensen één keer misgrijpen op een deelauto als ze er eentje nodig hebben, ben je ze ‘kwijt’. Hubs zijn hierin een schakel: je kan mobiliteit concentreren en netwerken van OV en auto samenbrengen zodat mensen makkelijker kunnen kiezen en overstappen.”

3. Ruimte om te leven

“Niemand wil tegen alleen maar auto’s aankijken als die uit het raam kijkt. Maak parkeerplaatsen zoveel mogelijk aan de rand van een wijk, of ónder de grond! Ook dit is locatie afhankelijk. Bijvoorbeeld mensen die wonen in een centrum accepteren over het algemeen meer looptijd naar een auto dan degenen die in buitenwijken wonen. Zo heb je op straat ruimte voor groen maar ook om te bewegen, spelen en elkaar te ontmoeten. Zeker nu we steeds meer thuiswerken is een prettige, gezonde en veilige woonomgeving nog belangrijker.”

4. Van kleuters naar pubers

“We kunnen niet tot op het voertuig nauwkeurig de toekomst in 2050 voorspellen. Modellen en plannen geven een richting, maar laten we in onze plannen en in ons ruimtegebruik flexibel blijven. Zodat we in 2035 de infrastructuur kunnen aanpassen, als in een wijk de kleuters van nu, middelbare scholieren zijn geworden, met héél andere mobiliteitsbehoeften. Bijvoorbeeld door groene parkeerplaatsen te maken, die je kunt omzetten naar een speelplek of omgekeerd.”

5. Gemak dient de mens

“Mensen gaan voor gemak. Bij het ontwerpen van woningen kan je rekening houden met gemak. Waarom staat bijvoorbeeld een auto rijklaar op de oprit en moet je voor je fiets door de tuin, door de schuur of ‘achterom’ voordat je kan gaan rijden? Maak de fietsstalling in of onder appartementencomplexen net zo makkelijk toegankelijk als de parkeergarage voor auto’s. Met een handige inrichting kun je de keuze voor vervoer goed beïnvloeden, laten we dit dan ook doen.”